Renault Type LO Camion "Pompiers"

Renault’s bijdrage aan de brandweer
 
In de loop van de jaren ’20 ontdekten talrijke brandweerkorpsen het gemotoriseerde voertuig, waarmee zij de tot dan toe gebruikelijke paard en wagens allengs aflosten. Dat gold in Duitsland evengoed als in Frankrijk. In die dagen bestonden er echter nog weinig bedrijven die zich toegelegd hadden op de eisen en wensen van de brandweer. In eerste instantie veroverden alleen de speciaal-leveranciers deze klantenkring, maar van de grotere fabrieken besloot uiteindelijk ook Renault deze afnemers te gaan bedienen.

Het was eigenaar Louis Renault zelf die zich ging bemoeien met de behoeften van het openbaar bestuur en op die manier werd hij geattendeerd op de vraag naar moderne vervoersmiddelen ten behoeve van de brandbestrijding.

Onder de naam ‘Type LO’ nam Renault zijn in serie vervaardigde blusvoertuig in het programma op. Zoals in die tijd gebruikelijk was construeerde Renault de opbouw van de brandweerauto zonder deuren en dak. Vier mannen namen, parallel aan de rijrichting, plaats op een spartaanse dubbele bank met houten latten, terwijl de bestuurder en bijrijder zoals gewoonlijk relatief comfortabel op een beklede voorbank zaten.

Deze zitplaatsen namen erg veel plaats in, zodat de noodzakelijk bluswerktuigen over andere plekken verdeeld moesten worden. De trommel met de brandslang werd aan de achterkant gehangen – zoals dat jaren later nog steeds gebruikelijk was. Voor de vaste stukken slang vonden de technici van Renault een geraffineerde oplossing: deze werden over de lang uitgerekte voorspatborden gedrapeerd.

Na de Mk 3 volgde in 1980 nog de Mk 4 en in 1968 de Mk 5 – met steeds een nieuwere Land Rover motor. Ook als het uiterlijk nog in weinig opzichten aan het oorspronkelijke model doen denken, blijft het front onmiskenbaar dat van de geliefde Britse terreinwagen.