Renault 4 Bertin

Twee meter drieënnegentig
 
In de jaren ’60 hield de Fransman Jean Bertin zich bezig met de ontwikkeling van het verkeer in de toekomst. Het probleem van het ‘dichtslibben’ van de steden inspireerde de toen 50-jarige zo zeer dat hij een kleine, voor de stad geschikte, tweezitter bedacht waarmee hij zijn theorie in de openbaarheid wilde brengen.

En welke auto zou daarvoor juist in Frankrijk beter geschikt zijn dan de alom geliefde Renault 4?

Het sowieso al tot de kleine auto’s behorende populaire type moest volgens Bertin nog een stuk worden ingekort, om precies te zijn met 74 centimeter. Verantwoordelijk voor de realisatie van deze radicale verkleining van het technisch gesproken eenvoudige model was ingenieur Jean Simmonet, die uiteindelijk een stuk uit het midden wegsneed en de beide overgebleven delen zodanig samenvoegde dat de oorspronkelijke voordeuren net als de achterste zijruiten behouden konden blijven. De ingreep leidde naast de voor zijn tijd ongelofelijke lengte van slechts 2,93 meter ook tot een wielbasis van 1,66 meter – die was oorspronkelijk 2,4 meter – en een gewichtsafname van 50 kilo.

Afgewerkt in glanzend zwarte lak verscheen de ingekorte Renault in 1969 op de Autosalon in Parijs en baarde daar veel opzien. Jean Bertin wilde met zijn project echter niet alleen de bevolking overtuigen, maar veeleer de politiek en hij hoopte bij Renault een luisterend oor te vinden. De samenwerking met het Ministerie van Milieu eindigde in december 1973 zonder succes en ook bij Renault kreeg hij op zijn verzoek om deze stadsauto in productie te nemen nul op het rekest.