Citroën 11 Berline Gazogene

Steenkool-aandrijving
 
Wie gevraagd wordt naar de meest succesvolle Franse auto komt al gauw op de Citroën Traction. Toen diens tijdperk in 1934 een aanvang nam, had nog niemand enig idee van het komende succes. De constructie van de latere 11CV volgde geheel uit de door de baas van het bedrijf zelf geformuleerde voorwaarden. André Citroën had een automobiel in zijn hoofd die aan drie belangrijke eisen moest voldoen – hij moest snel, economisch en veilig zijn.

De sterkste viercilinder versie had een boven de vooras ingebouwde 1911 cc in-lijn motor met de typeaanduiding 11CV. Deze aanduiding kwam voort uit de formule die gebruikt werd om aan de hand van de motorinhoud het aantal fiscale pk’s te bepalen. De motor leverde 56 pk en verbruikte 12 liter benzine per 100 km. De fabricage liep tot in de Tweede Wereldoorlog door.

Na de bezetting van Frankrijk door het Duitse leger werd een rationering van benzine voor civiel gebruik afgekondigd en menige automotor werd geschikt gemaakt voor alternatieve brandstoffen. Dat deed ook de firma ‘Fap Elgazo Tarbes’, die onder de voorspatborden twee grote cilindervormige tanks inbouwde die uitstaken tot aan de bovenkant van de motorkap. De tanks werden gevuld met kolen en vervolgens aangestoken. Na ongeveer 30 minuten ontstond er voldoende methaangas dat via een koeling onder de voorbumper naar een daarvoor ingerichte carburateur werd geleid. Vanzelfsprekend kwam de motor daarmee niet tot zijn gebruikelijke prestaties, maar zelfs als slechts een derde van de voormalige paardenkrachten ter beschikking stonden kon men in elk geval vooruit!